Ετικέτα: ΜΕΝΩ ΣΠΙΤΙ
Μετά από σχεδόν 80 ημέρες που ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ……….. επιστρέφουμε….
Την Δευτέρα 1 Ιουνίου 2020 οι πόρτες των Δημοτικών Σχολείων θα ανοίξουν και πάλι ,οι αυλές θα γεμίσουν χαρούμενες φωνές αλλά οι συνθήκες θα είναι ……λίγο διαφορετικές.
Μια εξαιρετική δουλειά συναδέλφου με τίτλο ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Bach- Beethoven- Brahms
Η κλασική μουσική, όπως έχουμε αναφέρει κι άλλες φορές, έχει να επιδείξει πάρα πολλά άξια παιδιά της, τα οποία έχουν τιμήσει με το έργο τους τη λαμπρή της φήμη, όμως οι στυλοβάτες της είναι τρεις ιδιοφυείς μουσικοί, τρεις διάνοιες που, άλλοτε σαν ορμητικά ποτάμια κι άλλοτε σαν γαλήνιοι ωκεανοί, έχουν δαμάσει τον ήχο με μοναδικό τρόπο μετατρέποντάς τον σε μελωδικό ουρανό…
Ο Γερμανός συνθέτης Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ ανήκει στην εποχή « Μπαρόκ» και λαμβάνει μεγάλο μερίδιο σεβασμού από ολόκληρο το μουσικό στερέωμα. Τον χαρακτηρίζει μια « θεόσταλτη» δημιουργικότατη έμπνευση, η οποία τον οδηγεί να γράφει καθαρά, δεμένα, στιβαρά και ολοκληρωμένα, αφήνοντας ταυτόχρονα το μυαλό μας να ταξιδεύει σε ένα παραδεισένιο ηχητικό σύμπαν.
Η μελωδία χορεύει σμίγοντας με τη συνοδεία σε ένα ονειρικό αρμονικό ταξίδι, επιβεβαιώνοντας τα λόγια του μεγάλου συνθέτη Ρόμπερτ Σούμαν ότι ο Μπαχ είναι ο σπουδαιότερος….αστρονόμος, αφού βρίσκει μέσα στο μυαλό του τα μεγαλοπρεπέστερα άστρα!!!!!
Ο Σ. Ρίχτερ είναι ο πιανίστας που ερμηνεύει τα έργα του Μπαχ με τον ξεχωριστό του τρόπο και αναδεικνύει τη σοφή μουσική σκέψη του συνθέτη. Κάθε φθόγγος έχει συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης και διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη μουσική εξέλιξη του συνόλου. Κανένας συμβιβασμός, καμιά ρυθμική η μελωδική έκπτωση δεν έχει γίνει, έτσι ώστε στο άκουσμα κάθε έργου να νιώθουμε πληρότητα συναισθήματος και αρμονική αρτιότητα στο έπακρο.
Ο Μπαχ εμπνέει με την αμεσότητα και τη φρεσκάδα τού ήχου του όλους τους μουσικούς, οδηγώντας τους στα μονοπάτια του αυτοσχεδιασμού και της αυτοεξέλιξης, ακούστε το πασίγνωστο θέμα της Bandinerie από…ηλεκτρική κιθάρα!!!!
Μια φορά ωραίο, άπειρες φορές ωραίο!!!! Ο Μπαχ είναι, χωρίς πολλά λόγια, η αρχή και το τέλος της μουσικής!!!!!
Ο Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν είναι ο συνθέτης « σταθμός» ανάμεσα στην κλασική και στη ρομαντική εποχή. Το 1787 βρίσκεται σε « εξετάσεις» στη Βιέννη, μπροστά στον κορυφαίο Β. Α. Μότσαρτ, ο οποίος ακούγοντάς τον σχολιάζει: « Να τον προσέχετε αυτόν!!!». Μα, πόσο προφητική ήταν η κουβέντα του Μότσαρτ!!!!!!! Τόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε κι όταν ακούμε « Μπετόβεν» μόνο προσοχή, δέος, θαυμασμός, σεβασμός
και ψυχική ανάταση κατακλύζουν την ψυχή μας….
Η «Ποιμενική» συμφωνία είναι ένα μνημειώδες έργο που αντανακλά την ανάγκη του συνθέτη για έκφραση όλου του συναισθηματικού του πλούτου, καθώς και της εξαιρετικά δημιουργικής του διάνοιας!!!
Πώς να χαρακτηρίσουμε την « Παθητική» Σονάτα του Μπετόβεν; Αριστουργηματική; Υπέροχη; Συγκλονιστική; Είναι, απλώς, τέλεια… ξυπνά με τις απίθανες μεταπτώσεις του ήχου και της αρμονίας της πρωτόγνωρα συναισθήματα στην ψυχή, αποτελεί αντιπροσωπευτικότατο δείγμα της ψυχοσύνθεσης του συνθέτη, εντυπωσιάζει με το «τραγικό» της στοιχείο τη στιγμή που προσλαμβάνουμε τη μουσική της και, κάθε φορά που την ακούμε ξανά μάς κάνει να βιώσουμε ενδελεχώς το κάθε συναίσθημα που συντάρασσε τον δημιουργό όταν την έγραφε. Πόσο υψηλό ήταν το ιδανικό του, πόσον αγώνα έκανε για να κατακτήσει αυτήν την τελειότητα που εμείς, σήμερα, απολαμβάνουμε….
Ο Γ. Μπραμς, εμβληματική μορφή της κλασικής μουσικής, κλείνει την τριάδα των μαγικών 3 Β.
Πόση λυρικότητα κρύβεται μέσα σε αυτό το μουσικό ποίημα!!!! Πόση συγκίνηση μάς καθηλώνει, πόσο μακριά πετά το πνεύμα μας, απλά, ακούγοντας και νιώθοντας κάθε αρμονικό βήμα που έκανε ο συνθέτης με το ποτισμένο από θλίψη μαγικό του μελάνι πάνω στο κιτρινισμένο χαρτί του πενταγράμμου του…
Προοδευτική γραφή για αυτή τη μουσική ραψωδία για πιάνο, ακολουθώντας, βέβαια, την κλασική συνθετική φόρμα. Εντυπωσιακό αποτέλεσμα, που δείχνει την πολύτιμη εξέλιξη που προσέφερε απλόχερα ο συνθέτης στη μουσική.
Η μυστικιστική γλώσσα της μουσικής είναι λαλίστατη όταν τη μιλούν λαμπρά χαρισματικά πνεύματα κι όταν την προσλαμβάνουν και την ακούν φωτισμένα μυαλά και ευαίσθητες ψυχές….
Λίγα λόγια
Το μουσικό αυτό ταξίδι ξεκίνησε στην αρχή της καραντίνας με στόχο να γεμίσει μελωδίες τις δύσκολες μέρες που ήμαστε κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας …..Ξεκίνησε αρχικά για τους μαθητές μας ,ώστε να μυηθούν στην κλασική μουσική-και όχι μόνο- ,να ακούσουν κάτι διαφορετικό , να γνωρίσουν μεγάλους μουσικούς και μαέστρους, να διασκεδάσουν ……..Επιβάτες όμως στο ταξίδι αυτό γίναμε όλοι ….Οδηγός μας η κα Νανά Βελισσαρίου (δασκάλα στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Ν.Ιωνίας) που μοιράστηκε μαζί μας τις γνώσεις της στην μουσική ……Την ευχαριστώ που με εμπιστεύθηκε ….Τα κείμενα που έχουν αναρτηθεί είναι δικά της ,το ίδιο φυσικά και η επιλογή των μουσικών κομματιών . ……και για όσο υπάρχουν «καύσιμα» το ταξίδι μας αυτό συνεχίζεται……..
Στο πέρασμα του χρόνου οι άνθρωποι προοδεύουν, ο πολιτισμός τους εξελίσσεται και, καθώς η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του πολιτισμού, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να απολαμβάνουμε με τη μορφή μουσικού έργου την έκθεση όλου του συναισθηματικού κόσμου κάποιων τυχερών και προικισμένων από τη φύση δημιουργών, ταξιδεύοντας μαζί τους σε άλλους κόσμους…κόσμους ρυθμικούς, μελωδικούς, χρωματιστούς, ονειρεμένους!!!!!!!
Η μουσική « τζαζ» αποτελεί μία από τις πολύ σοβαρές, αξιοθαύμαστες, γοητευτικές, ιδιαίτερες και πολύπλοκες μορφές έκφρασης των ανθρώπινων συναισθημάτων. Εμφανίστηκε στη Νέα Ορλεάνη των Η.Π.Α. στα τέλη του 18ου αι. και αποτελεί εξέλιξη της μουσικής των Αφρικανών σκλάβων που είχαν μεταφερθεί στην Αμερική, σε συνδυασμό με τη μουσική των Ευρωπαίων αποίκων. Βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι η εναλλαγή ρυθμών και αρμονίας. Τα μουσικά όργανα χρησιμοποιούνται ως « προέκταση» της ανθρώπινης φωνής, εκφράζοντας δυνατή χαρά, καθηλωτική λύπη, ασυγκράτητο ενθουσιασμό, αβάσταχτο πόνο, διαχρονική αγάπη, αστείρευτη ελπίδα, αδάμαστη ονειροπόληση….
Οι δύο βασικές φόρμες της τζαζ είναι το μπλουζ και η μπαλάντα. Ο Louis Armstrong δικαιωματικά θεωρείται «στυλοβάτης» αυτής της μουσικής και τρομπετίστας που γράφει ποιήματα στην καρδιά μας με τον βελούδινο ήχο του…
Με αυτόν τον μοναδικό τρόπο ερμηνείας ο Louis Armstrong έμεινε στην ιστορία της μουσικής, αλλά το πιο θαυμαστό της υπόθεσης είναι πως, με το συγκεκριμένο τραγούδι, έγινε πρεσβευτής της τζαζ μουσικής κι απέδειξε πως μπορεί να συγκινεί ανθρώπους όλων των ηλικιών, όλων των ιδεολογιών, ενώνοντας τις ψυχές τους…
Δείτε τώρα το πασίγνωστο μουσικό θέμα « mission impossible» να αλλάζει ύφος, να γίνεται έντονο και ενθουσιώδες μέσα από τα χέρια ενός πιανίστα( Jakob Koller) που απογειώνει κυριολεκτικά τις δυνατότητες του πιάνου!!!!!!Πατήστε το εικονίδιο…
Αυτό σημαίνει αυτοσχεδιασμός, βασιζόμαστε σε ένα μουσικό θέμα και το παρουσιάζουμε ανάλογα με το πώς αισθανόμαστε τη δεδομένη στιγμή. Βλέπετε πώς, μένοντας πάνω στο σημείο αναφοράς, το αποτέλεσμα διαφέρει;
Πολύ συνηθισμένο μουσικό σχήμα στην τζαζ μουσική είναι αυτό που αποτελείται από πιάνο, ντραμς και κοντραμπάσσο. Οι “ Boogie Adair TRIO” αυτοσχεδιάζουν υπέροχα πάνω στο πασίγνωστο τραγούδι του Frank Sinatra “ Fly me to the moon”.
Η τζαζ εξελίχθηκε με τα χρόνια και εμφάνισε ένα «παιδάκι» της, τη μουσική swing, από την αγγλική αντίστοιχη λέξη, που σημαίνει « κουνιέμαι», επειδή παρουσιάζει έντονη δραστηριότητα και ρυθμό. Είναι ένας σταθμός ανάμεσα στην παραδοσιακή και στη νέα τζαζ μουσική, με γνωστό εκπρόσωπο τον Benny Goodman, κλαρινετίστα, που θεωρείται «βασιλιάς της swing»!!!
Μην πείτε ότι δεν αισθανθήκατε τον ρυθμό να « ποτίζει» κάθε σας κύτταρο; Δε χορέψατε ακόμα; Το αποκλείω!!!!!!!!!
Στην Κούβα μεταφέρθηκαν κάποιοι κάτοικοι της Αιτής και μπόλιασαν την κουβανέζικη λάτιν μουσική με λιγάκι swing, φτιάχνοντας έναν υπέροχο χορό, το mambo!!!!!!
Δείτε τώρα τι κάνει η ανθρώπινη φαντασία όταν εμπνέεται από, ήδη υπάρχοντα, αριστουργήματα!!!!!!! Δημιουργεί ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΑ έργα!!!!
Μείνατε άφωνοι; Κεχηνότες; Ξαφνιασμένοι; Ο μαέστρος « τα είπε όλα»!!!!!!!!!! Φυσικά και όλα μπορούν να συμβούν στη μουσική, αρκεί να θέλουμε να εκφράσουμε το συναίσθημά μας!!!!!!!!!!
Κλείνουμε με μια πολύ εύθυμη νότα, με αισιόδοξη και παιχνιδιάρικη διάθεση, γιατί… ο αυτοσχεδιασμός θέλει κέφια!!!!!!!!!!!!!!!! Απολαύστε ταλέντο!!!!!!!
Κι η…… γραφομηχανή σε επικίνδυνη αποστολή!!!!!!!!
Ο ζωγράφος Β.Καντίνσκι έχει ονομάσει πολλά έργα του «αυτοσχεδιασμούς», επειδή θεωρεί πως το χρώμα λειτουργεί όπως οι ήχοι με τις νότες και υποστηρίζει ότι η μουσική αρμονία συγγενεύει με τη χρωματική.
Ο Καντίνσκι υποστήριζε πως « ωραίο» είναι εκείνο που είναι εσωτερικά ωραίο.
Οι τίτλοι στα έργα του ζωγράφου παραπέμπουν στην τέχνη της μουσικής, γιατί θεωρεί ότι η εσωτερική επιθυμία είναι που δίνει κίνητρο στους καλλιτέχνες( μουσικούς, ζωγράφους, γλύπτες) να εκφραστούν δημιουργώντας, επομένως όλα τα καλλιτεχνήματα συγγενεύουν.
Προτεινόμενη εργασία…………
Με ποια από τις μουσικές που άκουσες θα ταίριαζες τον κάθε ζωγραφικό πίνακα του Καντίνσκι;
Αυτοσχεδίασε κι εσύ στο σπίτι σου, δώσε σημασία σε όλους τους ήχους της καθημερινότητάς σου( τα πουλιά στα δέντρα, τα αυτοκίνητα που περνούν, οι ήχοι των ηλεκτρικών συσκευών, τα πιάτα που αντηχούν, τα βήματα στις σκάλες, ο αέρας όταν φυσά, οι γάτες που νιαουρίζουν ξαφνικά, οι ανθρώπινες φωνές που ακούγονται) και δημιούργησε το δικό σου διαφορετικό μουσικό έργο!!!!!
(Νανά Βελισσαρίου ,Δασκάλα 4ο ΔΣ Νέας Ιωνίας)
Οι μουσικοί, όπως έχουμε αναφέρει, εμπνέονται από κάθε ερέθισμα που μπορεί να προκαλέσει την προσοχή τους ή που μπορεί να τους συγκλονίσει συναισθηματικά….ο ήχος του νερού που κελαρύζει στα ρυάκια, οι σταγόνες της βροχής που σιγομουρμουρίζουν τραγούδια αγάπης πάνω στα φύλλα των λουλουδιών και άλλες φορές εξαπολύουν επίθεση πάνω στα στιβαρά δέντρα, η υπόκωφη μουσική των κυμάτων της θάλασσας, οι απαλοί κυματισμοί μιας γόνδολας που χαράζει με όλη της τη χάρη το γαλήνιο νερό, το αχόρταγο αεράκι που στριφογυρίζει ευτυχισμένο ανάμεσα στα καταπράσινα λιβάδια, όλη αυτή η αστείρευτη ομορφιά της μητέρας φύσης έχει καταγραφεί μουσικά από τα χέρια χαρισματικών ανθρώπων που είχαν το προνόμιο να ακούν μέσα στο μυαλό τους τούς ψίθυρους του μαγικού σύμπαντος που μας περιβάλλει…
Ο αγαπημένος μας, πια, Αντόνιο Βιβάλντι με τη σύνθεσή του «la folia» εξυμνεί την ομορφιά των φθινοπωρινών φύλλων που γίνονται ένα με το χρυσό έδαφος, αφού πρώτα γίνουν σοφά, ολοκληρώνοντας τον κύκλο του ταξιδιού τους.
Παρατηρούμε κάποια μουσικά όργανα διαφορετικά, ονομάζονται μουσικά όργανα «μπαρόκ», αναφερόμαστε στην εποχή του 17ου αιώνα. Η μουσική παρουσιάζει έντονες αντιθέσεις στον ρυθμό και είναι πάντα ζωντανή και παραστατική.
Ο Ρ. Στράους συνέθεσε με μοναδικό τρόπο τη « Συμφωνία των Άλπεων», εξέφρασε την απόλυτη ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος μέσα από τη σύμπραξη όλων των μουσικών οργάνων της συμφωνικής ορχήστρας, παραδίδοντας σ εμάς ένα σοφό, συναρπαστικά έντονο έργο!!!!
Ταξιδέψατε πάνω στα βουνά; Νιώσατε τη δύναμη του ήλιου να σας καθηλώνει; Η Φιλαρμονική του Βερολίνου άνοιξε τα φτερά της και σας οδήγησε στον υπέροχο κόσμο των Άλπεων, με τα κόρνα της δυνατά κι αποφασισμένα να δώσουν το στίγμα τους, με τα έγχορδα άψογα συντονισμένα να βάζουν τη σφραγίδα τους στο αισθητικό αποτέλεσμα, με τον διευθυντή ορχήστρας να δείχνει το δρόμο υπογράφοντας με πηγαίο συναίσθημα…
Έχει κι η Ελλάδα έναν δικό της μοναδικό συνθέτη που έγινε πασίγνωστος στο εξωτερικό για το μεγάλο του ταλέντο, τον Νίκο Σκαλκώτα. Ένα αριστούργημά του είναι « Η Θάλασσα». Ας ακούσουμε το σημείο « Η Τράτα».
Τι σύλληψη!!!!!! Πόσο φωτισμένο μυαλό!!!!!!!! Ο συνθέτης προσάρμοσε στις φόρμες της κλασικής μουσικής κάποια στοιχεία της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής και το αποτέλεσμα είναι πιο φυσικό κι από την ίδια τη φύση!!!! Ακούσατε την υπόγεια δύναμη του βυθού στην αρχή που προετοίμαζε μέσα του τα κύματα; Παρακολουθήσατε την εξέλιξη, όταν όλη αυτή η υπερδύναμη οδήγησε στο ξέσπασμα των κυμάτων, παράλληλα με το αεράκι που φυσούσε και τον ήλιο που έπαιζε κρυφτό; Είδατε που, στο τέλος, όλα ηρέμησαν και το θαλασσινό νερό, αποδυναμωμένο πια, ενώθηκε με τη χρυσή άμμο;;;;; Αυτό είναι το μεγαλείο της μουσικής!!!!!!! Μας κάνει να συντονίζουμε το χτυποκάρδι μας με τον ρυθμό της ίδιας της φύσης.
Ο χρόνος περνά, ο πολιτισμός κάνει αλματώδη πρόοδο και η φύση συνεχίζει να εμπνέει τους ευαίσθητους καλλιτέχνες. Ένας Έλληνας συνθέτης που κάνει καριέρα στο εξωτερικό είναι ο Γιάννης Χρυσομάλλης. Η μουσική του κατατάσσεται στη σύγχρονη μοντέρνα μουσική. Ας παρακολουθήσουμε το έργο του « The rain must fall».
Η επιλογή αυτού του βίντεο δεν είναι τυχαία. Μέσα από την έμπνευση που έχει δώσει στον Yanni η «βροχή» παρακολουθούμε τη μουσική έκφραση στην επιτομή της. Είδατε πώς όλοι οι μουσικοί επικοινωνούν με τον συνθέτη πάνω στη σκηνή; Νιώσατε την ευχαρίστηση στις εκφράσεις των προσώπων τους; Αισθανθήκατε πόσο απελευθερωτικό, πόσο μαγικό είναι να εκφράζεσαι μέσα από ένα μουσικό όργανο;;
Συνεχίζουμε με άλλον έναν συνθέτη, παιδί της Ελλάδας, που κάνει διεθνή καριέρα, τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Στη σύνθεσή του “Alpha” βλέπουμε την κομψότητα και την αλήθεια του « απλού». Πάμπολλες φορές στη ζωή η γοητεία κρύβεται στα πιο απλά, στα πιο λιτά, στα πιο ήσυχα πράγματα κι αυτό το μήνυμα θέλει να μας περάσει ο Vangelis με ένα απλό, αλλά ασύλληπτα μουσικό έργο.
Το μουσικό θέμα είναι απλό, όπως απλά και σοφά λειτουργούν όλα στη φύση. Στο τέλος κορυφώνεται με ένταση αφήνοντας να ξεσπάσει ολόκληρος ο εσωτερικός κόσμος του δημιουργού του. Πάλι το όχημα για αυτήν την ευκαιρία έκφρασης αποτελεί η μουσική!!!!
Κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη συνηθίζεται να γιορτάζουμε συμβολικά τη γιορτή της μητέρας. Το τελευταίο τραγούδι, λοιπόν, αναφέρεται στη ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ όλων μας, ΤΗ ΓΗ. Ο Michael Jackson, προβληματισμένος από τη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στη φύση έγραψε ένα τραγούδι διαμαρτυρία. Μέσα από αυτό διαπραγματεύεται την αγνωμοσύνη απέναντι στον πλανήτη μας και ηχηρά μας καλεί να αλλάξουμε στάση ζωής, μας καλεί να σεβαστούμε το περιβάλλον που είναι το μεγάλο μας σπίτι. Η μητέρα φύση πληγώνεται ανεπανόρθωτα κι εμείς πρέπει να τη σώσουμε για να σωθούμε!!!!!! Ας τον ακούσουμε…
Η ΓΗ μας τραγούδησε το παράπονό της μέσα από τη φωνή του Michael Jackson. Ας προβληματιστούμε, ας την ακούσουμε προσεκτικά κι ας δώσουμε τη μεγάλη υπόσχεση να την αγαπήσουμε ξανά, να την αγκαλιάσουμε με στοργή, να τη σεβαστούμε και να συντονίσουμε τους χτύπους της καρδιάς μας στη συχνότητα της δικής της καρδιας…
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗ
Ας υιοθετήσουμε όλοι, παιδιά, μια μικρή γλαστρούλα, συμβολικά, τη Νούλα Καραντινούλα. Θα φανταζόμαστε ότι είναι η Γη. Θα την αγαπάμε, θα φροντίζουμε το φυτό που έχουμε επιλέξει, θα το ποτίζουμε και κάθε ημέρα θα του βάζουμε να ακούει μουσική μέσα από τα βιντεάκια που έχουμε μαζέψει τόσο καιρό. Το φυτό ακούγοντας τη μουσική και τα δικά μας τρυφερά λογάκια θα αναπτυχθεί γρήγορα και θα μας υπενθυμίζει την υπόσχεσή μας να σεβόμαστε τον πλανήτη μας.
(Το κείμενο έγραψε η Νανά Βελισσαρίου Δασκάλα 4ο ΔΣ Ν.Ιωνίας)
Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου , έργο που δε χρειάζεται συστάσεις, αγαπημένο μυθιστόρημα μικρών και μεγάλων από την αγαπημένη Άλκη Ζέη.
Η κήρυξη του πολέμου στην Ελλάδα, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ανατρέπει τη ζωή του εννιάχρονου Πέτρου. Τα πάντα αλλάζουν γύρω του από τη μια στιγμή στην άλλη. Κι ενώ ο πόλεμος στην αρχή τον ενθουσιάζει με τα σπαθιά, τις νίκες και τους ήρωες, τα τέσσερα χρόνια που ακολουθούν θα του δείξουν το πραγματικό πρόσωπό του. Ο Πέτρος θα ζήσει απίστευτες δυσκολίες, θα ωριμάσει, θα πάρει σπουδαίες αποφάσεις, θα αντισταθεί, θα καταλάβει τι σημαίνει αξιοπρέπεια, αγώνας και πατρίδα. Ένας μεγάλος περίπατος γεμάτος περιπέτειες, συναισθήματα, εμπειρίες και γνώσεις που θα τον οδηγήσει στην πολυπόθητη μέρα της απελευθέρωσης.
Η Άλκη Ζέη, με αφορμή τις ιστορίες από τη ζωή της που διηγούταν κάθε βράδυ στα παιδιά της, καταθέτει μέσα από τα μάτια του μικρού Πέτρου μία μοναδική μαρτυρία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα. Με την απαράμιλλη γραφή της που συνδυάζει τη δραματικότητα με την ελαφράδα της παιδικής ματιάς, δημιουργεί ένα μοναδικό σύμπαν με όλα τα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της Ελλάδας τα τέσσερα αυτά χρόνια: την κήρυξη του πολέμου, την ήττα, τις δυσκολίες της κατοχής, την αντίσταση και την απελευθέρωση. Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου είναι ένα σπουδαίο μάθημα νεότερης ιστορίας ιδωμένης με μοναδική ευαισθησία και τρυφερότητα μέσα από την συναρπαστική πορεία του μικρού Πέτρου.
Η Άλκη Ζέη για τον Μεγάλο περίπατο με αφορμή την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου:
Μια φορά κι έναν καιρό, όταν οι μαμάδες σας δεν είχαν ακόμα γεννηθεί και οι γιαγιάδες σας ήταν μικρά κορίτσια, ένα κορίτσι γύρω στα δεκαπέντε είχε βάλει το ξυπνητήρι για να σηκωθεί να πάει την άλλη μέρα σχολείο. Το είχε βάλει αρκετά νωρίς γιατί εκείνη η μέρα που ξημέρωνε ήταν μια σημαντική μέρα γι’ αυτή. Είχε γράψει ένα έργο για το κουκλοθέατρο του σχολείου και μια επιτροπή από τις πιο μεγάλες τάξεις θα έδινε την έγκριση αν ήτανε να παιχτεί. Το κορίτσι δεν άκουσε το ξυπνητήρι γιατί, πριν χτυπήσει, την ξύπνησε η μητέρα της. –Σήκω! της είπε με ταραγμένη φωνή, η αδελφή σου σηκώθηκε κιόλας. Δεν ακούς τις σειρήνες! Έγινε πόλεμος!
Η μέρα ήταν μια Δευτέρα, στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Και το κορίτσι ήμουν εγώ.
Έτσι έζησα τον πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση, την απελευθέρωση. Το έργο μου παίχτηκε στο κουκλοθέατρο παρ’ όλο που ήταν Κατοχή, πείνα και τρόμος. Και στα θέατρα παίζανε σπουδαία έργα, κι οι συγγραφείς γράψανε ποιήματα και μυθιστορήματα που τα διαβάζουμε και τα θαυμάζουμε ως σήμερα, γιατί δεν θέλανε ν’ αφήσουνε τον κόσμο να ζει μόνο μέσα στον τρόμο και την πείνα.
Τίποτα δεν ξέχασα από κείνα τα χρόνια που έζησα, από τις 28 Οκτωβρίου του 1940, που μας κήρυξαν οι Ιταλοί τον πόλεμο, κι αργότερα και οι Γερμανοί, ως τις 12 Οκτωβρίου του 1944, που απελευθερώθηκε η Ελλάδα. Κι ακόμα δεν ξέρω γιατί είμαστε η μόνη χώρα της Ευρώπης που δεν γιορτάζει τη μέρα της απελευθέρωσης, που, για τη δικιά μας τουλάχιστον γενιά, ήταν η ομορφότερη μέρα της ζωής μας.
Έτσι λοιπόν έζησα τον πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση. Δύσκολες μέρες. Κρύο, πείνα… Ζούσαμε όμως έντονες στιγμές και σχεδόν όλοι, από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο, παλεύαμε για να φύγει ο καταχτητής. Περνούσαμε αγωνίες μα και μεγάλες χαρές και μ’ ενθουσιασμό πηγαίναμε να γράψουμε στους τοίχους τη λέξη «λευτεριά» με κίνδυνο να μας σημαδέψουν ίσια στην καρδιά. Πιστεύαμε πως, γράφοντας αυτήν τη λέξη, η λευτεριά θα έρθει σίγουρα και κάναμε όνειρα πολλά, όνειρα για τη ζωή που θα ζούσαμε τότε.
Στα παιδιά μου, αντί για παραμύθια, διηγιόμουνα όλες αυτές τις σημαντικές μέρες που έζησα και δεν ξεχνούσα ούτε μια λεπτομέρεια. Δεν ξέρω αν τις έλεγα γι’ αυτά ή για μένα, για να μην τις ξεχάσω.
Διηγιόμουνα λοιπόν στην Ειρήνη και τον Πέτρο κάθε βράδυ και μια ιστορία των παιδικών και των πρώτων εφηβικών μου χρόνων και βλέποντας πως τους άρεσε πιο πολύ από το να τους πω τη Χιονάτη και τους εφτά νάνους, σκέφτηκα γιατί να μη διηγηθώ αυτή την ιστορία και σ’ άλλα παιδιά και σ’ όλα τα παιδιά της Ελλάδας.
Δανείστηκα το όνομα του γιου μου του Πέτρου και πολλά από το χαρακτήρα του, κι έτσι άρχισε ο Μεγάλος περίπατος του Πέτρου, μέσα σε μια τόσο σημαντική εποχή για τη χώρα μας, και περπατάει ακόμα, από το 1972 που έγραψα το βιβλίο ως σήμερα, που κάνει το «μεγάλο του περίπατο» στο Εθνικό θέατρο.
Άλκη Ζέη
Πηγή: http://www.alkizei.com
Η παράσταση είναι διαθέσιμη στο www.n-t.gr από την Παρασκευή 8/5 στις 12:00 και για 24 ώρες.
Το πρώτο κουμπί σας μεταφέρει στη σελίδα του Εθνικού Θεάτρου
Το δεύτερο κουμπί στην σελίδα Ταλκ και στο άρθρο που αναφέρεται στην παράσταση…
Το τρίτο κουμπί σας δίνει δραστηριότητες που προτείνει το Εθνικό Θέατρο
Και το τέταρτο κουμπί φυλλάδιο με δραστηριότητες πάνω στο βιβλίο από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Όλες αυτές τις πολλές μέρες, που έχουμε περάσει μακριά, έχουμε λάβει όμορφα μηνύματα και γραμματάκια ….φωτογραφίες από δραστηριότητες που έχουμε προτείνει….βιβλία που έχετε διαβάσει…. και άλλα … Χαιρόμαστε πολύ να μαθαίνουμε νέα σας ….Περιμένουμε κι άλλα….
Το κόκκινο μπαλόνι πετάει.....στην Ε΄ & στην ΣΤ΄ 